TAGUS

I.

TAGUS

fluvius Hispaniae celeberrimus, vulgo Taio. Oritur ex monte Orospeda in Celtiberis geminô fonte, ac per Toletum, Liboram, Norbam Caesaream, Scalabim et Ulyssipponem longô decurrens tractu, in Oceanum occiduum sese (latus in ore 2. leuc.) exonerat. Baudrando oritur in Castella nova, in ipso limite Aragoniae, 4. leuc. a Lobeto in Occidentem prope fontes Sucronis et Turiae; dein per Castellam novam fluens, auctus aliquot minorib. iuxta Toletum et Talaveram labitur. Hinc rigatis Norbâ Caes. et aliquot oppidis Estremadurae, per Portugalliam fluit, ubi receptis aliquot fluviis aestuarium amplum efficit, et 2. leucis infra Olissyponem Oceano miscetur; aurum gignens, Mela, l. 3. c. 1. Ulyssippo et Tagi ostium, amnis aurum gemmasque ferentis. Plin. l. 4. c. 22. Tagus auriferis arenis celebratur. Et ex eo Solinus, c. 26. Tagum ob arenas auriferas ceteris omnibus praetulerunt. Audiamus Petas, Ovid. Met. l. 2. v. 251.

Quodque suo Tagus amne vehit, fluit ignibus aurum.

Idem, Amor. l. 1. El. 15. v. 33.

Cedant carminibus reges, regumque triumphi;

Cedat et auriferi ripa beata Tagi.

Martialis, l. 10. Epigr. 96. v. 3.

Auriferumque Tagum sitiam, patriumque Salonem.

Idem, eôdem librô; Epigr. 16. v. 4.

Aurea quicquid habet divitis unda Tagi.

Idem, l. 1. Epigr. 50. v. 15.

Aestus serenos aureô franges Tagô.

Seneca Tragoedus, Hercul. Fur. Actu 5. v. 123.

Tagusque Iberâ turbidus gazâ fluens.

Quod autem turbidus dixit, idem est quod Martialis, l. 8. Epigr. 78. v. 5.

Non illi satis est turbatô sordidus aurô

Hermus, et Hesperiô qui sonat orbe Tagus.

Et ante eum Virgilius, l. 1. Georg. v. 137.

——— Atque auro turbidus Hermus.

Iuvenal. Satyr. 3. v. 55.

——— Tanti tibi non sit opaci

Omnis arena Tagi, quodque in mare volvitur aurum.

Idem, Satyr. 10. v. 298.

Sed, cuius votis modo non suffecerat aurum,

Quod Tagus et rutilâ volvit pactolus arenâ.

Silius, l. 1. v. 234.

Hic certant, Pactole, tibi Duriusque Tagusque,

Quique super gRavios lucentes volvit arenas,

Infernae populis referens oblivia Lethes.

Et ante omnes Catullus, Epigr. 30. v. 20.

——— Amnis aurifer Tagus.

Nomen eius, quod attinet, Phoenicie dictus est Dag, (si Bocharto, l. 1. Chanaan, c. 35. credas) vel Dagi, i. e. piscosus. Et laus a

Trogo tribuitur in genere Hispaniae amnibus, qui sunt, ut ait, lenes, et vineis, campisque irrigui, aestuariisque Oceani affatim piscosi. At alli solum Tagum a piscium uberrate commendant, Strabo, l. 3. Πολύϊχθυς δὲ ὁ ποταμὸς ῾Τάγος᾿ καὶ ὀςρέων πλήρης. Martial. l. 1. Epigr. 78. v. 12.

Piscosi calamo Tagi notata.

Claudianus:

Non Tartessiacis illum satiarit arenis

Tempestas pretiosa Tagi.

Nic. Lloydius.

II.

TAGUS

mons Lusitaniae, apud quem equae dicuntur e vento concipere. Vide Tagrus.

III.

TAGUS

viri cuiusdam nobilis nomen. Sil. Ital. l. 1. v. 163.

——— Volitabat ovans, aciesque per ambas

Iam Tagus auratis agnoscebatur in armis.

Alius fuit eiusdem nominis apud Lucan. l. 3. v. 585.

——— Cuius dum pugnat ab altâ

Puppe Tagus, Graiumque audax aplustre retentat,

Terga simul pariter missis et pectora telis

Transigitur, —— ——